چند روز پیش بود که شرکت دانیلی ایتالیا کار احداث کارخانه آهن اسفنجی 2.5 میلیون تنی را بیخ گوش ما و در بندر دقم کشور عمان آغاز کرد و بر اساس پیش بینی ها تا سال 2026 به بهره برداری می رسد.
به گزارش هنرسان به نقل از پول نیوز، چند روز پیش بود که شرکت دانیلی ایتالیا کار احداث کارخانه آهن اسفنجی ۲.۵ میلیون تنی را بیخ گوش ما و در بندر دقم کشور عمان آغاز کرد و بر اساس پیش بینی ها تا سال ۲۰۲۶ به بهره برداری می رسد.
رصد مختصر تحولات صنعت آهن و فولاد در منطقه غرب آسیا و کشورهای همجوار، به‌خوبی برنامه‌های توسعه‌ای آنها را در این صنعت نشان می‌دهد.
این اتفاق در حالی رخ می دهد که صنعت آهن و فولاد در کشور ما با وجود همه پیشرفت های خوبی که در سال های گذشته داشته ایم، چشم انداز توسعه ای اش با اما و اگرهایی رو به رو شده است.
بر این باورم با وجود همه چالش های پیش رو و محدودیت هایی که مدیریت بنگاه های اقتصادی با آن مواجه هستند، اگر به سمت سرمایه گذاری، اهداف توسعه ای و برنامه ریزی برای هوشمندسازی فرایندهای تولید در کل زنجیره فولاد حرکت نکنیم ، به چشم بر هم زدنی دیگر بازیگران نوپای جهانی عرصه حضور قدرتمند در بازارهای مهم بین‌المللی را بر صنعت فولاد ایران تنگ می‌سازند.
این هشدار و پیش بینی توسعه و رشد تولید در صنعت فولاد منطقه و پیوستن بازیگران جدید به آن در حالی رخ می دهد که بسیاری از بنگاه های بزرگ داخلی این صنعت که نگاه آینده نگرانه دارند ، برای اهداف توسعه ای خود فارغ از آن که بتوانند در حوزه تامین مالی و سرمایه گذاری موفق باشند یا نه؟! با چالش های جدی رو به رو هستند.
به تعبیر کلام حضرت امیر(ع): إِنْ سَمَتْ هِمَّتُکَ لِإِصْلاَحِ اَلنَّاسِ فَابْدَءْ بِنَفْسِکَ. بگذارید اصلا از خودمان و شرکت سنگ آهن مرکزی ایران شروع کنیم، در حدود دو سال گذشته، با وجود برجای ماندن میراثی از چالش‌ها و تنگناهای شدید اقتصادی که شرکت در آن قرار داشت، ما آینده را قربانی امروزمان نکردیم، سعی کردیم تا ضمن حفظ و بهبود وضع جاری شرکت و امور حقوقی و رفاهی کارگران زحمتکش، سند توسعه ای و پروژه های زیرساختی لازم را تدوین و همزمان اجرای آن را با ابزارهای نوین تامین مالی آغاز کنیم.
شاید کمتر کسی باورش می شد در طول دو سال ، در شرکتی که هم باید به سهامدارش( صندوق بازنشستگی فولاد با حدود ۱۰۰ هزار بازنشسته) متعهد می بود و هم با بدهی سنواتی مواجه بود و از طرفی یک شهرستان با جمعیت چند ده هزار نفری مطالبه توامان مسوولیت اجتماعی و توسعه و پیشرفت از آن داشتند، بتوان دوام آورد و بذر امید کاشت و نهال آن را مراقبت کرد تا جوانه بزند و طراوتش امروز دلبری کند و با وجود برخی سنگ اندازی ها ، در شتاب بخشی به قطار پیشرفت دولت مردمی نیز نقش داشت.
تامین مستقل و پایدار برق از طریق احداث ۲ نیروگاه ۲۵ مگاواتی و ۲ پست برق اختصاصی برای شرکت، رفع موانع متعدد تولید و رکوردزنی کارخانه ها ، انجام عظیم ترین باطله برداری در تاریخ شرکت از معادن برای رسیدن به خوراک مناسب و افزایش ۲۰۰ میلیون تنی ذخائر شرکت با در اختیار گرفتن حق بهره برداری از معادن جدید برای آیندگان، برای ما فقط و فقط یک معنا داشت، آینده و توسعه خط قرمز است و آن را نباید قربانی امروز کنیم. کاری که میسر نمی شد مگر با تلاش شبانه روزی تمام کارگران زحمتکش شرکت سنگ آهن مرکزی ایران و جوانان مومن و انقلابی که پای کار دشوار معدن و آهن و فولاد ایستاده اند.
در ابتدای این یادداشت ، داشتم از دانیلی ایتالیا و کشور عمان و پروژه آهن اسفنجی شان می گفتم و حالا رشد آرام آرام کارخانه آهن اسفنجی خودمان را از دل خاک ، تماشا می کنم، با دست خالی، ۱۵ درصد پیشرفت داشته است، پروژه ای که تکیه به توان مهندسان داخلی خودمان دارد و قبل از آهن اسفنجی آنها ، انشاالله به بهره برداری می رسد و پرچم سه رنگ ایران اسلامی را بر فرازش با افتخار به تماشا می نشینیم
